ΠΑΡΝΗΘΑ


Το σχολείο της Νατάσας την φετινή χρονιά έχει ξεκινήσει ένα πρόγραμμα περιπάτων στα βουνά της Αττικής, στο οποίο συμμετέχουν οι γονείς, τα παιδιά και οι δάσκαλοι. Ο πρώτος περίπατος έγινε στην Καισαριανή αλλά εμείς δεν καταφέραμε να πάμε γιατί είχαμε μία υποχρέωση που δεν γινόταν να αναβληθεί. Ο δεύτερος έγινε το προηγούμενο Σάββατο στην Πάρνηθα, το ψηλότερο βουνό της Αττικής και φυσικά αυτόν δεν γινόταν να τον χάσουμε!


Πρωί-πρωί λοιπόν το περασμένο Σάββατο ξυπνήσαμε, βάλαμε τα εκδρομικά-αθλητικά μας ρούχα, πήραμε και τα σακίδιά μας με τις απαραίτητες προμήθειες και ξεκινήσαμε για το σχολείο. Εκεί μας περίμεναν πούλμαν στα οποία επιβιβαστήκαμε και αναχωρήσαμε με κέφι και διάθεση για καθαρό βουνίσιο αέρα! Οι μεγάλοι μάλλον το απολαμβάναμε περισσότερο γιατί μας θύμιζε τις σχολικές εκδρομές μας και ήμασταν όλοι πολύ ευδιάθετοι.
Η Πάρνηθα είναι βουνό το οποίο χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα πυκνή βλάστηση (στα σημεία που δεν έχει καεί δυστυχώς) κυρίως από έλατα και πεύκα. Το κλίμα της θεωρείται εξαιρετικά υγιεινό και γι αυτό λειτουργούσε εκεί από το 1914 σανατόριο για αυτούς που υπέφεραν από ασθένειες των πνευμόνων. Διαθέτει πλούσια χλωρίδα και πανίδα (μάλιστα ακόμα και σήμερα εκεί ζει σημαντικός αριθμός ελαφιών).


Μετά από μία σύντομη σχετικά διαδρομή και καθώς ακούσαμε πολλές πληροφορίες από το δάσκαλο που είχαμε στο πούλμαν μαζί μας , φτάσαμε στην αρχή της πεζοπορικής μας διαδρομής. Ξεκινώντας, συνειδητοποίησα ότι η εικόνα που είχα σχηματίσει για την εξόρμησή μας, απείχε λίγο από την πραγματικότητα...


Εγώ φανταζόμουν μία ήρεμη και χαλαρή βόλτα μέσα στο δάσος, ενώ τελικά η διαδρομή απαιτούσε προσήλωση, προσεκτικό βηματισμό και...καλή φυσική κατάσταση! Δύο ώρες κράτησε η πρώτη φάση της πεζοπορίας και εγώ με το ζόρι τα κατάφερα! Περιττό να σας αναφέρω πως τα πιτσιρίκια τα κατάφερναν πολύ καλύτερα από εμάς του ταλαίπωρους γονείς, οι οποίοι λαχανιάζαμε, φυσούσαμε και ξεφυσούσαμε προβληματισμένοι. 


Ανηφοριές, κατηφοριές, ρυάκια, στενά μονοπάτια, όλα τα συναντήσαμε! Αυτό που δεν συναντήσαμε φυσικά ήταν τα ελάφια, τα οποία προφανώς κρύφτηκαν πανικόβλητα ακούγοντας τόσες τσιρίδες και ξεφωνητά.


Τελικά, με αυτά και μ΄εκείνα, καταφέραμε να φτάσουμε στο καταφύγιο στο Φλαμπούρι, το οποίο εκείνη τη στιγμή μου φάνηκε σαν την όαση στην έρημο! Γραφικό και περιποιημένο, με ξύλινα τραπέζια και πάγκους εξωτερικά και εσωτερικά, με δυνατότητα προμήθειας φαγητού, καφέ και σνακ. Τα τιμήσαμε όλα δεόντως για να αναπληρώσουμε τις χαμένες θερμίδες!!! 

Αφού ξεκουραστήκαμε, γελάσαμε και παίξαμε, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, αρχικά με τα πόδια (γκρρρ!!!, πάνω που νόμιζα ότι είχαν τελειώσει τα βάσανά μου, συνειδητοποίησα ότι με περίμενε ακόμα μία ώρα πεζοπορίας) και μετά με τα πούλμαν.


Ήταν μία πολύ-πολύ όμορφη εμπειρία που μας βοήθησε να γνωρίσουμε τις κοντινές στην Αθήνα φυσικές ομορφιές και σας τη συνιστώ για βόλτα του σαββατοκύριακου!  


9 σχόλια:

  1. amelie δεν ηξερες δεν ρωταγες!!αχαχαχα!!!περαν της κουρασης σιγουρα ηταν μια τελεια εμπειρια!!!
    Η φυση ειναι μαγεια!!!!
    καλο σουκουουου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η πρώτη φράση σου τα συνοψίζει όλα! Την επόμενη φορά θα κάνω καλύτερη έρευνα, η αφελής!!!

      Διαγραφή
  2. Είναι κάτι που μου λείπει...κάποτε πηγαίναμε με το Δημήτρη συχνά για μικρές..ορειβασίες και περιπάτους σε βουνό.Τώρα πια δεν μπορώ να περπατήσω σε ανώμαλο έδαφος, δεν έχω ισορροπία πια λόγω της Πάρκινσον.Μου λείπουν αυτές οι ομορφιές γλυκιά μου.Η τελευταία μου τέτοια βόλτα ήταν στο Λιτόχωρο και λίγη άνοδο στα πρώτα στάδια του βουνού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύχομαι να απολαμβάνεις εξίσου άλλες, πολλές, ευχάριστες δραστηριότητες! Ο μπαμπάς μου έχει Πάρκινσον εδώ και πολλά χρόνια, άρα και κάποια αστάθεια, αλλά κάνει καθημερινά βόλτες στην περιοχή μας, σε ίσιο έδαφος μόνο φυσικά.

      Διαγραφή
  3. Προ κοριτσιών πηγαίναμε συχνά για πεζοπορία. Είναι πράγματι πανέμορφη η Πάρνηθα, γεμάτη ομορφιές.
    Ωραία εμπειρία, δε σου κρύβω ότι ζηλεύω!
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύχομαι σύντομα να αρχίσετε τις πεζοπορίες, με τα κορίτσια τώρα πια!

      Διαγραφή
  4. Αααα Αμαλία παρά την ταλαιπωρία πρέπει να περάσατε υπέροχα και να ευχαριστηθήκατε φύση!!! Ωραία εκδρομή!!!
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εμένα πολύ με συγκίνησες με τούτο post, Αμαλία μου.
    Συνήθιζα τις οδοιπορίες με τον πατέρα μου, μέχρι και μερικά χρόνια πίσω και πραγματικά μου λείπουν πολύ τέτοιοι περίπατοι στην φύση.
    Αρκούμαι πια στο καθημερινό περπάτημα μέσα στις γειτονιές της πόλης μας σε κέντρο και προάστια.
    Αλλά όταν βρεθώ σε εξοχή κι' έχω την ευκαιρία περπατήματος πολύ το χαίρομαι.

    Ωραία δράση για τα παιδιά και εύγε στο σχολείο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή