ΚΕΦΤΕΔΑΚΙΑ ΜΕ ΠΡΑΣΑ ΚΑΙ...ΛΟΙΠΑ

Χάθηκα από προσώπου...blog, το ξέρω και αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη! 

Οι αιτίες πολλές:  ένα ολιγοήμερο αλλά πολύ όμορφο ταξίδι, η προετοιμασία για αγώνες ρυθμικής της Νατάσας  (που δημιούργησαν αναπόφευκτα πρόσθετο τρέξιμο και στη μαμά της αθλήτριας), μία αναποδιά σε συναλλαγή με το δημόσιο που εξελίχθηκε σε βραχνά (όπως αναμένεται σε τέτοιες περιπτώσεις) και οι γνωστές καθημερινές υποχρεώσεις που ξαφνικά κάπου, κάπως διογκώθηκαν. 

Κάποια από αυτά τα θέματα ολοκληρώθηκαν, κάποια εκκρεμούν (δημόσιο, no surprise!) και ήρθε η ώρα να γράψω, έστω και λίγο, στο παραπεταμένο και αραχνιασμένο μου blog. 

Πώς να ξεκινήσω? 

Να ξεκινήσω από το ταξίδι μου!

Δεν αποκαλύπτω ακόμα τον προορισμό αλλά σας βάζω δύο χαρακτηριστικές φωτογραφίες (τραβηγμένες και οι δύο από τη Νατάσα η οποία έχει τελικά μεγάλη ευστοχία στα πλάνα) για να σας βάλω σε ταξιδιάρικο mood. Ο προορισμός τελικά επιτυχημένος (είχα κάποιους ενδοιασμούς αρχικά, πριν φτάσω εκεί), ο καιρός υπέροχος, ωραία μέρη, καλό φαγητό, μπόλικες βιτρίνες (χωρίς να προβούμε σε ψώνια, άτιμη κρίση!). 

Θα σας βάλω περισσότερες φωτογραφίες στην επόμενη ανάρτηση ως πρόταση έστω και ολιγοήμερης εξόρμησης! 

Στα πιο δικά μας, τα της μαγειρικής, ένα νόστιμο και καθημερινό φαγάκι που μας άρεσε πολύ και το δοκιμάσαμε ήδη δύο φορές, ήταν τα κεφτεδάκια με πράσα και αυγοξυδο από το blog της Ξανθής. Μην παραλείψετε το αυγόξυδο στο τέλος (το επισημαίνει και η Ξανθή) γιατί δίνει νοστιμιά και σπιρτάδα στο σύνολο. 
Τη συνταγή θα τη βρείτε εδώ και είναι πολύ εύκολη, νόστιμη και ιδιαίτερη. 

Για το τέλος δημοσιεύω δύο φωτογραφίες από τους αγώνες ρυθμικής, καθώς είμαι πολύ περήφανη για το κοριτσάκι μου. Ο λόγος για τον οποίο την καμάρωσα πολύ φέτος, είναι το πείσμα που έδειξε όλη τη χρονιά, ξεκινώντας σε μία νέα τάξη, με κορίτσια που ήταν πολύ πιο προχωρημένα από εκείνη. Αρχικά η διαφορά ήταν παραπάνω από εμφανής και η Νατάσα κυριολεκτικά ...μπορδουκλωνόταν συνεχώς με το σκοινάκι (το όργανο στο οποίο προετοιμάζονταν τα κορίτσια φέτος). Απορώ πώς δεν κατέληξε τυλιγμένη σαν λουκάνικο, έτσι όπως μπερδευόταν μόνιμα γύρω της το σκοινάκι!
Προς μεγάλη μου έκπληξη, δεν το έβαλε κάτω και συνέχισε εντατικά να προσπαθεί. Δεν έχει φτάσει ακόμα στο επίπεδο των υπόλοιπων (μεγαλύτερων) κοριτσιών αλλά έκανε μία υπέροχα συγκροτημένη εμφάνιση στους αγώνες, καταπολέμησε το άγχος της και εκτέλεσε το πρόγραμμά της υποδειγματικά (πολύ καλύτερα από όσο το έκανε στις πρόβες)  και βγήκε πρώτη στην ομάδα των κοριτσιών με τα οποία συναγωνίστηκε.
Χίλια μπράβο στο κοριτσάκι μου!