ΤΑ ΝΟΣΤΙΜΑ ΜΠΡΙΟΣ ΤΗΣ ΧΙΟΝΙΑΣ

Αρχίσαμε να βλέπουμε γιορτινά φωτάκια στα μπαλκόνια και φωτισμένα χριστουγεννιάτικα δέντρα μέσα από τα παράθυρα. Ωραία δεν είναι? Δυστυχώς η Αθήνα πια δεν στολίζεται όπως προ κρίσης, έτσι κι αλλιώς τα μισά καταστήματα είναι κλειστά και όσα παραμένουν ανοιχτά στολίζονται πλέον πολύ μετριοπαθώς. Χρήματα περισσευούμενα δεν έχουν οι περισσότεροι, έτσι ώστε να αντικρίζουμε το θέαμα ανθρώπων που κουβαλούν σωρούς από δώρα και γυαλιστερές σακούλες αλλά όπως και να έχει η διάθεσή μου αυτές τις μέρες είναι λίγο καλύτερη. Καλά, μη φανταστείτε βέβαια ότι τριγυρνώ στην πόλη σφυρίζοντας χαρωπούς σκοπούς ολημερίς! Λίγο καλύτερη είπα ότι είναι η διάθεσή μου, όχι όμως τόσο όσο να βάλω υποψηφιότητα για τη θέση του βοηθού του Άγιου Βασίλη!

Μια και ανέφερα τον αγαπημένο όλων των παιδιών, να σας πω σε αυτό το σημείο ότι η Νατάσα ήδη έγραψε (και εγώ ταχυδρόμησα) το γράμμα της στον Άγιο Βασίλη. Στην αρχή του δηλώνει ότι υπήρξε λίγο άτακτη (καθότι, σου λέει, αν το ομολογήσω αυτοβούλως, αυτό θα μετρήσει υπέρ μου) αλλά παραταύτα δεν χάνει τις ελπίδες της. Ζητάει λοιπόν το δώρο που θέλει και στο τέλος...κάνει και παρατήρηση στον Άγιο Βασίλη ότι τα ξωτικά συνηθίζουν να τεμπελιάζουν κι έτσι, φρόνιμο είναι να τα μαλώσει, για να μπορέσουν να τελειώσουν στην ώρα τους τις παραγγελίες! Ας ελπίσουμε ό άγιος να είναι μεγαλόθυμος και επιεικής διότι, με αυτά που ακούει μάλλον θα πρέπει να την αράξει στο σπιτάκι του φέτος, δίπλα στο τζάκι τρώγοντας τηγανίτες και πίνοντας ζεστό κακάο και να αφήσει τα μικρά, αχάριστα ζιζάνια στην μοίρα τους!

Μακάρι να μπορούσα να γράψω κι εγώ ένα γράμμα για να ζητήσω όποιο δώρο επιθυμώ!

Αλλά ας μην αρχίσω πάλι τη μίρλα με την κρίση, τους φόρους, τα χαράτσια, τις απολύσεις κλπ.κλπ. και ας περάσω σε μία πολύ επιτυχημένη συνταγή για (πεντανόστιμα) ψωμάκια μπριός που μου έδωσε η φίλη μου η Χιονία.

Με τη Χιονία γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια, από το σχολείο δηλαδή, αν και τότε δεν κάναμε στενή παρέα. Ήμασταν σε διαφορετικές παρέες παντα και είχαμε διαφορετικό στυλ, η Χιονία ήταν πάντα προσεγμένη και καλοντυμένη, ακόμα και ως μαθήτρια, ενώ εγώ...φορούσα κάτι σκισμένα τζιν παντελόνια και δερμάτινα μπουφάν. Άλλο να σας το λέω και άλλο να το βλέπετε το θέαμα! Τελειώσαμε το λύκειο, περάσαμε στο Πανεπιστήμιο, ψιλοχαθήκαμε και ξαφνικά, τσουπ, ξαναβρεθήκαμε λόγω συγκυριών. Έκτοτε δεν σταματήσαμε να κάνουμε παρέα. Η φιλενάδα μου έχει τρία σούπερ παιδάκια, μέχρι πρότινος μία πολύ απαιτητική δουλειά και ένα μεγάλο σπίτι για να φέρει βόλτα. Μέσα σε όλα ασχολείται πολύ και με την κουζίνα και ετοιμάζει νοστιμότατα πράγματα, φαγητά και γλυκά. Μου έδωσε λοιπόν πρόσφατα μία συνταγή για ψωμάκια μπριος για την οποία μου μίλησε με ένθερμα σχόλια, δικαιολογημένα όπως απεδείχθη γιατί τα έκανα και έγιναν ανάρπαστα. Πρωτίστως από...εμένα (δεν θέλω κακεντρεχή σχόλια, το έκανα από αυταπάρνηση για να μη σας παραπλανήσω με κάτι μειωμένης νοστιμιάς!) αλλά και από όσους τα δοκίμασαν, Υποτίθεται ότι είναι ωραιότατα ψωμάκια για να κάνουμε σάντουϊτς αλλά είναι τόσο νόστιμα που έγώ τα τρώω σκέτα!

Για 10 ψωμάκια

500 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις

240 ml χλιαρό γάλα

1 φαξελάκι ξηρή μαγιά

3 κοφτές κουταλιές σούπας ζάχαρη

60 γρ. λυωμένο βούτυρο ή μαργαρίνη

1 αυγό

3/4 κ.γλυκού αλάτι

Διαλύω στο χλιαρό γάλα τη μαγιά και τη ζάχαρη και τα αφήνω στην άκρη 5 λεπτά μέχρι να αφρίσει το μίγμα. Μόλις γίνει αυτό, ρίχνω το υγρό σε μπωλ και προσθέτω το βούτυρο το αυγό, το αλάτι και λίγο-λίγο το αλεύρι. Όταν αποκτήσουμε μία ζύμη μαλακή και ελαστική, σκεπάζουμε το μπωλ με πετσέτα και το αφήνουμε 1 ώρα να φουσκώσει. Πλάθουμε μικρά μπαλάκια ( θα φουσκώσουν πάλι) τα τοποθετούμε αραιά σε λαμαρίνα φούρνου στρωμένη με χαρτί ψησίματος και τα αφήνουμε ακόμα ένα δεκάλεπτο. Μόλις φουσκώσουν και πάλι τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για ένα τέταρτο περίπου.

(Τα ψωμάκια δεν διατηρούνται φρέσκα περισσότερο από 2 ημέρες αλλά, κάποια από αυτά που μου γλύτωσαν, τα έβαλα στην κατάψυξη και όταν βγήκαν ήταν εξίσου νόστιμα.)