ΓΛΥΚΟΠΑΤΑΤΕΣ ΚΑΙ... ΜΥΣΤΗΡΙΟ!

Η καθημερινότητά μου, όπως και των περισσότερων υποθέτω, είναι πολύ φορτωμένη με διάφορα προγραμματισμένα, ή καθόλου προγραμματισμένα, καθήκοντα. Πολλές φορές οι μέρες μου είναι ίδιες και απαράλλαχτες, τελειώνει η εβδομάδα και δεν μπορώ να ξεχωρίσω τις μέρες που πέρασαν. Μπαίνω στον αυτόματο πιλότο τη Δευτέρα το πρωί και συνεχίζω σε αυτό τον ρυθμό μέχρι την Παρασκευή το βράδυ.

Συνήθως όμως τα σαββατοκύριακα βρίσκω λίγο χρόνο για τον εαυτό μου και τότε ασχολούμαι με αυτά που μου αρέσουν, την μουσική, τα βιβλία, τις ταινίες και φυσικά τους φίλους μου! Κάποιο πρόσφατο βραδάκι Σαββάτου λοιπόν, έψησα στο φούρνο τις...τηγανιτές γλυκοπατάτες μου (όπως πολλοί γνωρίζετε, οι πατάτες και οι γλυκοπατάτες γίνονται εξίσου νόστιμες με τις τηγανιτές ΚΑΙ στο φούρνο) ανακάτεψα γιαουρτάκι, μουστάρδα, καπνιστή πάπρικα και νιφάδες αποξηραμένου κρεμμυδιού για να φτιάξω ένα συνοδευτικό ντιπάκι και στη συνέχεια... στρώθηκα στον καναπέ παρέα με βιβλιαράκι. Αυτό για μένα είναι ο ορισμός της απόλαυσης!

Ιδανική συνοδεία για σνακ τέτοιου είδους είναι ένα καλό, αστυνομικό βιβλίο. Σας έχω λοιπόν πρόταση για ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα και με συνεπήρε, το "Στις Στάχτες" της Rosamund Lupton (ευγενική παραχώρηση της βιβλιόφιλης φίλης μου της Φανής, που πάντα φροντίζει να με προμηθεύει με ανάλογο υλικό!)  

Η υπόθεση έχει ως εξής:

Είναι καλοκαίρι στην Αγγλία. Κατά τη διάρκεια των αθλητικών εκδηλώσεων ενός ιδιωτικού σχολείου, ξεσπά φωτιά μέσα στο κτίριο του σχολείου, το οποίο στη συνέχεια τυλίγεται στις φλόγες. Η Γκρέις, μητέρα δύο παιδιών που φοιτούν στο σχολείο, βλέπει ανακουφισμένη ότι ο οκτάχρονος γιος της είναι εκτός σχολείου. Συνειδητοποιεί όμως συγχρόνως ότι η κόρη της, η δεκαεπτάχρονη Τζένι, βρίσκεται ακόμα μέσα. Μπαίνει στο φλεγόμενο κτήριο και προσπαθεί να την βρει. 

Αργότερα, μεταφέρονται και οι δύο στο νοσοκομείο: η Γκρέις είναι εγκεφαλικά νεκρή και η Τζένι έχει παραμορφωθεί από τα εγκαύματα, ενώ στην πορεία η κατάστασή της επιδεινώνεται και απαιτείται μεταμόσχευση καρδιάς. Μητέρα και κόρη κυκλοφορούν ως πνεύματα στο νοσοκομείο, συζητούν μεταξύ τους, αστειεύονται με την -ομολογουμένως- τραγική κατάστασή τους  και παρακολουθούν τα συντετριμμένα μέλη της  οικογένειάς τους αλλά και τις έρευνες της αστυνομίας. Τα προβλήματα κλιμακώνονται καθώς υπάρχει κάποιος που προσπαθεί να σκοτώσει τη Τζένι, ακόμα και μέσα στην εντατική.  

Την ιστορία μας την αφηγείται το πνεύμα της Γκρέις που περιφέρεται στο νοσοκομείο. Μπορεί αυτό να σας φαίνεται τραβηγμένο, αλλά είναι έτσι δοσμένο από τη συγγραφέα  που μοιάζει απόλυτα πιστευτό, ενώ είναι και ιδιαίτερα συγκινητικό! Η Γκρέις απευθύνεται στο σύζυγό της καθόλη τη διάρκεια του βιβλίου και του περιγράφει όλα τα τεκταινόμενα σα να την ακούει. Μέσα από αυτή τη διήγηση μαθαίνουμε τις οικογενειακές τους σχέσεις, την καθημερινότητα της οικογένειας και τους προβληματισμούς των γονιών. Ο πόνος αυτής της οικογένειας  και η ανάγκη να βρεθεί ο ένοχος μεταδίδεται στον αναγνώστη μέσω αυτής της άμεσης αφήγησης. Εκτός από το μυστήριο που καλύπτει τον ένοχο για τον εμπρησμό, καταδεικνύονται συγχρόνως οι οικογενειακές σχέσεις (πότε δυνατές και πότε διαστρεβλωμένες, έως και διαστροφικές κατά περίπτωση) καθώς και η δύναμη της μητρικής αγάπης.  Εκτός από συναρπαστικό, λόγω του αστυνομικού του χαρακτήρα, το βιβλίο είναι και πάρα πολύ συγκινητικό!