TO KYΔΩNI είναι γνωστό από την εποχή του Oμήρου και το χρυσό μήλο της έριδος, που το αφιέρωσε ο Πάρις στην ωραιότερη Θεά, την Αφροδίτη, δεν ήταν μήλο -με τη λέξη μήλο οι αρχαίοι ονόμαζαν όλα τα φρούτα- αλλά κυδώνι. Από τότε το κυδώνι ήταν ο ιερός καρπός της Αφροδίτης και το θεωρούσαν σύμβολο της αγάπης. Το κυδώνι γινόταν και στην αρχαία Ελλάδα, όπως και σήμερα, εκλεκτό γλυκό με το όνομα "μηλομέλι" ή "κυδωνομέλι". Προσωπικά μου αρέσουν πολύ τα κυδώνια και συχνά τα φτιάχνω ψητά στο φούρνο και τα σερβίρω με γιαούρτι. Επειδή όμως την προηγούμενη εβδομάδα έφτιαξα γλυκό του κουταλιού, σήμερα θα σας δώσω αυτή τη συνταγή. Το κυδώνι είναι από τα πιο εύκολα γλυκά, δεν θέλει ιδιαίτερη προετοιμασία και κόπο και είναι από τα πιο αγαπημένα όλων!
Υλικά
1 κιλό κυδώνια
3 κουταλιές σούπας χυμός λεμονιού
3 κούπες νερό
750 γρ. ζάχαρη
Λίγη αμπαρόριζα (2 κλαράκια, εγώ έχω μαδήσει τη γλάστρα μίας γειτόνισσας!)
2 κουταλιές σούπας γλυκόζη (για να μη ζαχαρώσει, εγώ βάζω λίγη γλυκόζη σε όλα τα γλυκά του κουταλιού)
Προαιρετικά: αμύγδαλα άσπρα
Καθαρίζουμε τα κυδώνια και τα κόβουμε σε λωρίδες (μπορούμε βέβαια να τα τρίψουμε και στον τρίφτη του κρεμμυδιού, ανάλογα τα γούστα μας). Τα ρίχνουμε αμέσως σε κατσαρόλα που έχουμε βάλει το νερό, στο οποίο έχουμε προσθέσει και το χυμό λεμονιού για να μη μαυρίσουν. Τα βράζουμε μέχρι να μαλακώσουν και να απορροφήσουν σχεδόν όλο το νερό. Τα βγάζουμε από τη φωτιά, προσθέτουμε τη ζάχαρη και τα αφήνουμε έτσι όλο το βράδυ για να βγάλουν τους χυμούς τους. Την επόμενη μέρα τα βράζουμε μέχρι να δέσει το σιρόπι (κάντε το κλασσικό τεστ με τη σταγόνα, στάξτε μία σταγόνα σε πορσελάνινο πιατάκι, το σιρόπι είναι έτοιμο όταν η σταγόνα στέκεται σαν στρογγυλή χάντρα και δεν απλώνει στο πιατάκι). Λίγο πριν το κατεβάσουμε από τη φωτιά προσθέτουμε την αμπαρόριζα, τη γλυκόζη και , αν θέλουμε, τα αμύγδαλα. Αφού κρυώσει αφαιρούμε την αμπαρόριζα και το βάζουμε σε αποστειρωμένα βαζάκια. Όσες είναι αρχάριες στην παρασκευή γλυκών κουταλιού με το κυδώνι θα κάνουν σίγουρα μία επιτυχημένη αρχή γατί δεν υπάρχουν περιθώρια αποτυχίας!
Αχ, μου θύμισες το πατρικό μου σπιτάκι! Έφτιαχνε πάντα κάθε χρόνο η μαμά μου, τώρα βαρέθηκε! Εγώ, επειδή δεν τα τρώει τα γλυκά κουταλιού η οικογένεια, δεν έχω φτιάξει ποτέ! Παίρνω το πιατάκι μου και φεύγω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμένα το έφτιαχνε η μαμά μου, κυδώνι, νεράντζι και εκπληκτικό μυρωδάτο μανταρίνι το χειμώνα, βύσσινο και βερύκοκο το καλοκαίρι! Το κυδώνι εγώ το τρώω μεσα στο γιαουρτάκι μου κάθε απόγευμα, πολύ μου αρέσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μένα το κυδώνι μου αρέσει πολύ με γιαούρτι! Μήπως έχεις συνταγή για γλυκό τριαντάφυλλο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια!
Μαρία σου έστειλα τη συνταγή στο mail! Εγώ δεν έχω φτιάξει τριαντάφυλλο αλλά την πήρα από τη μαμά μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρχικά με κατέπληξε η πληροφορία οτι επρόκειτο για το χρυσό μήλο της Ομηρικής εποχής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχω δοκιμάσει γλυκό κουταλιού κυδώνι κι εχω ενθουσιαστεί. Οπως και κυδώνι με παγωτό . Συνηθίζω να τρώω γλυκό του κουταλιού με γιαούρτι. Προτιμώ κυδώνι, σύκο, καρυδάκι. Αυτή η συνταγή που αναγράφετε , πρέπει να είναι εξαιρετική. Γιατί είναι απλή και με τη σωστή δοσολογία.Μπράβο!
Το εντυπωσιακό είναι οτι αντικαθιστώντας ενα αλλο γλυκό με ενα γλυκό κουταλιού νοιώθεις και καλύτερα τη γεύση και παίρνεις λιγότερες θερμίδες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεσπέσια η προσφορά της συνταγή
Μαράκι, γράφω κι εδώ το γλυκό τριαντάφυλλο, συνταγή της γιαγιάς μου, ευγενική προσφορά της μαμάς μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το γλυκό τριαντάφυλλο πρέπει να χρησιμοποιήσεις τα μεγάλα ροζ τριαντάφυλλα των κήπων (αυτά με τα εκατό πέταλα που βγαίνουν την άνοιξη). Τα υλικά είναι:
250 γρ. πέταλα
1 κιλό ζάχαρη
1 κούπα νερό (περίπου 200 γρ.)
2 κουταλιές σούπας χυμός λεμόνι
Μαδάς τα τριαντάφυλλα. Τα πλένεις και τα αφήνεις να στεγνώσουν καλά. Σε μία κατσαρόλα βάζεις τα πέταλα και τη ζάχαρη και τα τρίβεις ελαφρά με τα χέρια να μαραθούν. Τα αφήνεις περίπου 3 ώρες έτσι. Μετά προσθέτεις το νερό και το βράζεις σε χαμηλή φωτιά (προσοχή γιατί κολλάει!) για λίγο (περίπου 20-30 λεπτά). Το σιρόπι στο γλυκό τριαντάφυλλο πρέπει να μείνει λίγο αραιό, όχι όπως στα άλλα γλυκά. Όταν είναι έτοιμο προσθέτεις και το λεμόνι.
Amelie, και πάλι σ' ευχαριστώ πολύ!! Καλά έκανες και την έβαλες εδώ γιατί αφενός ενδιαφέρει πολλούς και αφετέρου, έτσι τιμάς και τη γιαγιά σου. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που ο λαός λέει: To μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοχυλένια φιλάκια!
Ευχαριστώ πολύ! Δεν ξέρω αν έπεσε το μήλο κάτω από τη μηλιά, λες μαζί με το όνομά της να πήρα και τη χάρη της???
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμαλία μου, στο υπογράφω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι πάντα καλά να μας χαρίζεις τις υπέροχες συνταγές σου.