Ουφ! Μεγάλη κούραση και πάλι σήμερα, παρόλο που είναι Δευτέρα και θεωρητικά ξεκουράστηκα το διήμερο. Θεωρητικά...! Οι δουλειές κάθε είδους δεν τελειώνουν ποτέ, σαν το πηγάδι που δεν έχει πάτο ένα πράμα! Το δε πρωινό μου ξύπνημα στις 5.45 (ναι,ναι, σωστά το διαβάσατε!) μου αφαιρεί οποιαδήποτε καλή διάθεση. Για να μην επεκταθώ και στην παράνοια του γραφείου, είμαι σίγουρη ότι όσοι από εσάς γνωρίζετε το χώρο εργασίας μου θα με συμπονέσετε. Αφού λοιπόν πέρασα ένα φορτισμένο εργασιακά οκτάωρο και ορμώμενη από μία έντονη ανάγκη για αποφόρτιση, βάζω το κλειδί στην πόρτα αποφασισμένη να ετοιμάσω κάτι εκ των ενόντων. Σε ζυμαρικόπάντα γιατί για μένα αυτό είναι το απαραίτητο συστατικό για ένα comfort food, πιάτο παρηγοριάς επί το ελληνικότερο. Άνοιξα ντουλάπια και από αυτά που βρήκα έκανα ζυμαρικά (ταλιατέλες και λίγα φιογκάκια-μισό πακέτο από το καθένα), με ...ροζ σάλτσα ντομάτας, μπέικον και φέτα!!! Σας πληροφορώ ότι αυτός ο αχταρμάς υλικών έδωσε ένα νοστιμότατο πιάτο. Πρώτα έφτιαξα μια σάλτσα με:
- 2 κουτιά κονκασέ ντομάτα
- 1 μεγάλο τριμένο κρεμμύδι (για να μαγειρευτεί πιο γρήγορα)
- Λίγο λάδι
- Λίγο αλάτι, πιπέρι
Τα άφησα να μαγειρεύονται στην κατσαρόλα και πήρα 5 φετούλες μπέικον, τις έκοψα σε μικρά καρεδάκια, τα έβαλα σε αντικολλητικό τηγάνι να βγάλουν το λίπος τους και τα άφησα λίγο σε χαρτί κουζίνας να στραγγίξουν εντελώς. Έβρασα τα ζυμαρικά. Όταν ετοιμάστηκε η σαλτσούλα, έριξα μέσα το μπέικον και αρκετό φρέσκο γάλα. Η σάλτσα έγινε ροζ και στην υφή ήταν αρκετά υδαρής. Ανακάτεψα σε μεγάλο μπωλ τα ζυμαρικά με τη σάλτσα και έτριψα με το χέρι μου μπόλικη φέτα. Τα άπλωσα όλα σε πυρέξ και κάλυψα με λίγο τριμμένο κίτρινο τυρί.
Το πυρέξ μπήκε στο φούρνο μόνο για 10 λεπτά, ίσα-ίσα για να ενωθούν τα υλικά μια και ήταν όλα ήδη έτοιμα.
Σας δηλώνω ευθαρσώς ότι το αποτέλεσμα ήταν νοστιμότατο, πικάντικο αλλά καθόλου βαρύ. Τα ζυμαρικά χύλωσαν ωραία με τη σάλτσα και το μπέικον με τη φέτα έδωσαν το κάτι παραπάνω, μέχρι που σημειώσα το συνδυασμό για μελλοντική χρήση και εμπλουτισμο.
Καλή εβδομάδα σε όλους!
Πολύ ωραία ιδέα! Κάποιες φορές έτσι γίνονται τα νοστιμότερα φαγητά:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτα τα απρογραμματιστα συνηθως βγαινουν πιο πετυχημενα... Ασε που μερικες φορες προπαθεις να τα ξαναφτιαξεις προγραμματισμενα και δεν πετυχαινουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι συνταγές του τύπου βάζω ότι έχω μου αρέσουν πάρα πάρα πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο δίκιο έχεις mia maria! Γίνονται νόστιμα μάλλον γιατί δεν αγχώνεσαι τόσο για το αποτέλεσμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήmm_skg έτσι είναι! Γι αυτό και σημείωσα τα υλικά, γιατί αλλιώς δεν θα μου ξανάβγαινε το φαγητό τόσο νόστιμο μου φαίνεται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίλα όπως το πες είναι, βάζω ό,τι έχω και ο θεός (της μαγειρικής) βοηθός!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό είναι το τέλειο με τα ζυμαρικά! Και αξιοποιείς υλικά και αυτοσχεδιάζεις και σχεδόν πάντα το αποτέλεσμα είναι φανταστικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά Amelie!!
Το καλό με τα ζυμαρικά είναι ότι μπορείς να τα κάνεις όπως θες και να βάλεις μέσα ότι θες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞυπνάμε την ίδια ώρα, ακολουθούμε σχεδόν το ίδιο πρόγραμμα και είμαστε θα σου έλεγα στην ίδια φάση και στην ίδια διάθεση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπότε Αμαλία μου το "confort food" είναι απαραίτητο!!! για να έρθουμε στα "ίσα" μας από κάθε άποψη!
ΣΕ ΝΟΙΩΘΩΩΩΩΩΩΩΩΩ
Ερμιόνη μου μια χαρά τα λες! Ζυμαρικά, τα εύπλαστα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠηνελόπη βλέπω είσαι και εσύ πρωινός (ή μάλλον έτσι όπως κυκλοφορούμε μέσα στο σκοτάδι) βραδινός τύπος! Άσε τη διάθεση, είναι λίγο πεσμένη τώρα τελευταία!
ΑπάντησηΔιαγραφήAmelie μου, συγχαρητήρια, είσαι η νικήτρια στην κλήρωση με τα δωράκια μου. Στείλε μου τη διεύθυνσή σου, σε παρακαλώ, να σού τα στείλω. Φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφή