ΝΑΥΠΛΙΟ ΤΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ!

Υποθέτω ότι οι περισσότεροι έχετε πάει κάποια στιγμή στο Ναύπλιο. Αγαπημένος προορισμός, γρήγορα προσβάσιμος ιδιαίτερα για τους κατοίκους της Αθήνας αλλά και δημοφιλής επιλογή για σχολικές και άλλες εκδρομές. Έχω πολλές και καλές αναμνήσεις από αυτή την πόλη, αναμνήσεις που με πηγαίνουν παλιά στα παιδικά και φοιτητικά μου χρόνια. Ειδικά ως φοιτήτρια παίρναμε το λεωφορείο του ΚΤΕΛ, εγώ και η φιλενάδα μου η Χιονία και το επισκεπτόμασταν συχνά-πυκνά. Πέρασαν τα χρόνια, άλλαξαν πολλά, αλλά το Ναύπλιο παραμένει σταθερή αξία για πάσης φύσεως εξορμήσεις. Είναι τόσο κοντά που ακόμα και σε μία μονοήμερη εκδρομή μπορούμε να το απολαύσουμε, έχει δε το πλεονέκτημα να είναι προορισμός παντός καιρού, εξίσου ενδιαφέρων το χειμώνα αλλά και το καλοκαίρι. Συνδυάζει την ιστορία, την ενέργεια του παρελθόντος, την αρχιτεκτονική, την εξοχή του βουνού, τη θάλασσα, τις πολιτιστικές εκδηλώσεις αλλά και τη σύγχρονη διασκέδαση. Ένα από τα τριήμερα του Μαρτίου βρέθηκα πάλι στα γνωστά μέρη. Αντιγράφω λίγα λόγια από τουριστικό όδηγό:                 
"
Όλες οι βόλτες αρχίζουν και τελειώνουν στην Πλατεία Συντάγματος –από τις ομορφότερες στην Ελλάδα– όπου θα θαυμάσετε το αναστηλωμένο κτίριο της πρώτης Βουλής των Ελλήνων (Βουλευτικό), το Αρχαιολογικό Μουσείο, ένα βενετσιάνικο κτίριο με μπαρόκ πινελιές, και απέναντι το Θέατρο Τριανόν, το αλλοτινό Αλληλοδιδακτικό Σχολείο. Η παλιά πόλη έχει μεγάλα κομμάτια από πεζόδρομους, όπου θα βρείτε μικρά καφέ και ταβερνάκια. Την πανοραμική φωτογραφία της πόλης θα την τραβήξετε βέβαια από το φρούριο του Παλαμηδίου. Δύο είναι οι τρόποι για να φτάσετε μέχρις εδώ, με το Ι.Χ. ή με τα πόδια.

Ο γύρος της Αρβανιτιάς προς τον όρμο Καραθώνα είναι ένας από τους ωραιότερους περιπάτους που μπορεί να κάνετε αν θέλετε να ξεφύγετε λίγο από το κέντρο της πόλης. Μιλάμε για μια απόσταση 3 χλμ. (διάρκεια μιάμισης ώρας) που ξεκινά από την Αρβανιτιά, την άκρη της παραλίας, και αγκαλιάζει τον καλυμμένο με φραγκοσυκιές βράχο της Ακροναυπλίας. Σε κάποια στιγμή ο πεζόδρομος γίνεται χωματόδρομος καθώς περπατάς και απολαμβάνεις την ηρεμία της φύσης και την αύρα της θάλασσας.



Την προηγούμενη φορά που βρέθηκα στο Ναύπλιο έμεινα στην πανσιόν ΑΛΛΟΤΙΝΟ, στο κέντρο της πόλης, στην πλατεία Συντάγματος και μου άρεσε πάρα πολύ. Αυτή τη φορά επιλέξαμε για διαμονή ένα ξενοδοχείο λίγο έξω από την πόλη, το "AMALIA", από το οποίο μείναμε ομοίως πάρα πολύ ικανοποιημένοι.



6 σχόλια:

  1. Καλημέρεεςςςςς!!!

    Βλέπω με χαρά πως δεν έχουν μόνον τ' αγοράκια την τάση να "σκαρφαλώνουν" και να κάνουν "αναρρίχηση" :-)))
    Παρηγοριά στην μάνα, η φωτογραφία σου αυτή Αμαλία μου.
    Καλά ταξίδια πάντα εύχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι λες Πηνελόπη μου, μακάρι να μην σκαρφάλωναν τα κοριτσάκια αλλά που τέτοια τύχη! Και το κακό είναι ότι αναγκαστικά σκαρφαλώνω κι εγώ, η ...μεσόκοπη μάνα αγκομαχώντας και βαριανασαίνοντας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θέλω εκδρομή τώρα!!! Και να μείνω σε αυτό το ωραίο ξενοδοχείο, αν γίνεται... :-)
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπημένος προορισμός!
    Έχει μια γοητεία το Ναύπλιο που σε κάνει να θέλεις να επιστρέφεις εκεί!
    Επίσης έχει φοβερά σουβλάκια και ιταλικό παγωτάκι!!
    Φιλιά πολλά Αμαλία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αναστασία σου εύχομαι να κάνεις σύντομα μία εκδρομή! Παρεμπιπτόντως, λόγω κρίσης, αυτά τα ωραία, πολυτελή ξενοδοχεία που κάποτε ήταν απλησίαστα πλέον είναι πολύ προσιτά (αν βέβαια υπάρχουν διαθέσιμα αυτά τα έξτρα, εκτός καθημερινού προϋπολογισμού, χρήματα που απαιτούνται).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ερμιόνη μου έχεις δίκιο, τα παγωτά που υπάρχουν ολούθε ξέχασα να τα αναφέρω! Ο παράδεισος της Νατάσας ήταν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή