ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε δεν ασχολήθηκα με πολλά πράγματα. Κάτι δουλειές του σπιτιού (βλ. βουνά για σίδερο, τα γνωστά και ως...Ατμοσιδέρεια όρη!), κάτι γλυκά που έψησα για να δοκιμάσω μια-δυο συνταγές, πέρασε το διήμερο χωρίς να το πολυκαταλάβω. Κάτι που έκανε τη διαφορά όμως και βοήθησε να μείνει αυτή η Κυριακή στην ταλαιπωρημένη μνήμη μου, ήταν η θεατρική (παιδική) παράσταση που παρακολούθησα με τη Νατάσα στην Εστίας Νέας Σμύρνης.
'Εχω την τύχη να κατοικώ από της γεννήσεώς μου (δηλαδή εδώ και...κάποιες δεκαετίες, το πλήθος των οποίων καλό είναι να μην συγκεκριμενοποιήσουμε) στη Νέα Σμύρνη. Το θεωρώ τύχη γιατί η συγκεκριμένη περιοχή, με επίκεντρο την ιστορική και ομολογουμένως τεράστια πλατεία της, που αποτελεί και νευραλγικό σημείο της συνοικίας , βρίσκεται χωροταξικά πολύ κοντά στο κέντρο της Αθήνας και συγχρόνως σχεδόν δίπλα στη θάλασσα. Και μάλιστα γι αυτό το λόγο την επέλεξαν ως τόπο εγκατάστασής τους οι Μικρασιάτες που κατέφυγαν εδώ αρχικά, διότι από τη μία δεν ήθελαν να βλέπουν τη θάλασσα που τους θύμιζε τις μαύρες εικόνες της Σμύρνης, της πατρίδας που άφησαν διωγμένοι άρον-άρον, αλλά από την άλλη ήθελαν να τη μυρίζουν και να μην απέχουν πολύ από το κέντρο της πρωτεύουσας. Γύρω από την πλατεία που σχεδιάστηκε με την εγκατάστασή τους εκείνα τα χρόνια (έτσι δικαιολογείται και η μεγάλη της έκταση, που δεν συναντάται στις περισσότερες γειτονιές της Αθήνας) αναπτύχθηκε η Νέα Σμύρνη. Ακόμα και σήμερα η συνοικία μας αποτελεί μία από τις ελάχιστες πιστεύω περιοχές του ευρύτερου κέντρου που παραμένει γειτονιά. Βγαίνοντας να τριγυρίσεις πάντα θα χαιρετήσεις δυο-τρεις γνωστούς και θα συναντήσεις οικεία πρόσωπα, ακόμα και αν δεν πολυθυμάσαι από πού σου είναι γνωστά.
Το πιο αναγνωρίσιμο κτίριο της Νέας Σμύρνης είναι η Εστία.
Η Εστία Νέας Σμύρνης ιδρύθηκε το έτος 1930 από Έλληνες Μικρασιάτες πρόσφυγες και είναι Σωματείο, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που λειτουργεί ως ένα είδος πολιτιστικού κέντρου.
Μετά την ίδρυσή της και για πολλά χρόνια, η Εστία άλλαξε πολλές φορές στέγη μέχρι την οριστική στέγασή της στο μέγαρο της πλατείας Χρυσοστόμου Σμύρνης, το περισσότερο αναγνωρίσιμο κτίριο της περιοχής, λόγω του νεοκλασσικού επιβλητικού χαρακτήρα του.
Το εντυπωσιακό αυτό κτίριο χτίστηκε τη δεκαετία του '60 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ιωάννη Παυλίδη, με κρατικές δαπάνες και εισφορές πλήθους συλλόγων Μικρασιατών, Θρακών, Ποντίων και Κωνσταντινουπολιτών, ενώ ολοκληρώθηκε με χορηγία του Α.Ωνάση.
Η Εστία διαθέτει θεατρική ομάδα, η οποία λειτουργεί συνεχώς για 40 χρόνια. Καθ’ όλη αυτή την διάρκεια έχει παρουσιάσει μερικά από τα καλύτερα έργα του ελληνικού και διεθνούς θεατρικού ρεπερτορίου, συμπεριλαμβανομένων και κάποιων παιδικών παραστάσεων.
Η παράσταση που παρακολουθήσαμε την Κυριακή και ανεβαίνει φέτος, την 41η χρονιά της λειτουργίας αυτής της ομάδας, είναι ο "ΟΔΥΣΣΕΒΑΧ", θατρικό έργο της Ξένιας Καλογεροπούλου. Σε αυτό, εξιστορείται η ιστορία του πολυμήχανου Οδυσσέα, αλλά παράλληλα και τα 7 ταξίδια του Σεβάχ του Θαλασσινού, διότι οι δύο ήρωες, σε αυτό το έργο ενώνονται σε ένα πρόσωπο. Ο ήρωας ξεκινάει τις περιπέτειές του και για να φτάσει στην πατρίδα του την Ιθαγδάτη (συνταιριασμός της Ιθάκης και της Βαγδάτης) πρέπει απαραίτητα να βρει το μυστηριώδες κυκλολωτογοργοκιρκιλάριζο! Στο ταξίδι του συναντά πολλές περιπέτειες και κανένας δεν γνωρίζει αν και πότε θα φτάσει στην πατρίδα του.
Πρόκειται για μια πολύ καλοστημένη παράσταση, η οποία, παρόλο που εκτελείται από ερασιτέχνες ηθοποιούς και συντελεστές, δεν υστερεί σε τίποτα "επαγγελματικών" παραστάσεων.  Παρατήρησα ότι όλα τα παιδάκια την παρακολούθησαν απορροφημένα, ακόμα και τα πιο μικρά, ενώ κι εγώ δεν κουράστηκα/βαρέθηκα (όπως μου έχεις συμβεί κάποιες φορές σε παιδικές παραστάσεις).
Αν λοιπόν σας φέρει ο δρόμος κατά τα μέρη μας, η παράσταση ανεβαίνει με ελεύθερη είσοδο για όλο το Νοέμβριο κάθε Σάββατο (στις 17.00) και κάθε Κυριακή (στις 11.00). Και αφού τελειώσει και κατεβείτε τα μαρμάρινα σκαλιά του όμορφου κτιρίου, μην παραλείψετε να κάνετε μία στάση στην πλατεία μας που σίγουρα θα ξετρελλάνει τα πιτσιρίκια σας!

ΥΓ. Αν κάποιος από εσάς το αποφασίσει, πολύ θα χαρώ να τα πούμε και από κοντά!