ΤΑΡΤΑ ΜΕ ΤΥΡΙ

Ναι, μην απορείτε, το ξέρω ότι ο τίτλος της ανάρτησης δεν ταιριάζει με την πρώτη φωτογραφία. Αυτή η πεταλουδίτσα που απεικονίζεται δεν μπορεί να έχει κάποια σχέση ούτε με τάρτα ούτε με τυρί. 

Γιατί λοιπόν την έβαλα???

Με πολύ καμάρι (ταρατατααααν, ηχούν τα τύμπανα) σας παρουσιάζω το πρώτο μου έργο. Το έργο που μετά πολλών κόπων και βασάνων κατασκεύασα στην τάξη της αργυροχρυσοχοϊας που παρακολουθώ φέτος! 

Αν την παρατηρήσετε προσεκτικά αυτή την πεταλουδίτσα θα δείτε ότι δεν είναι συμμετρική και ότι παρουσιάζει πολλές ατέλειες. Αλλού είναι πιο ίσια και αλλού πιο στραβή. Επειδή όμως μου πήρε αρκετές ώρες επίπονης (καημένα μου χεράκια!) δουλειάς, πιστέψτε με πως τη φοράω με μεγάλο καμάρι! 

Όλες οι μορφές δημιουργίας έχουν ψυχοθεραπευτική δράση και από προσωπική πλέον πείρα πιστεύω πως η αργυροχρυσοχοϊα είναι από τις πιο αποτελεσματικές σε αυτό τον τομέα.  Την ώρα που ασχολείσαι, πρέπει να συγκεντρωθείς απόλυτα σε αυτό που κάνεις κι έτσι το μυαλό αδειάζει από όλα και κάπως σα να...καθαρίζει μετά. Επιπλέον, στη συγκεκριμένη τέχνη μου φαίνεται μαγικό το πως ένα απλό, ίσιο και λεπτό κομμάτι από μέταλλο, στο μέγεθος του σπιρτόκουτου, μπορεί να μεταμορφωθεί σε κάτι εντελώς διαφορετικό με λίγες μόνο παρεμβάσεις (είπαμε, δεν έχω μάθει ακόμα παρά μόνο τα πολύ-πολύ-πολύ βασικά). 

Ελπίζω σύντομα να έχω και άλλα "έργα" μου να σας δείξω, αν και η...τέχνη μου βρίσκεται ακόμα σε εμβρυακό στάδιο! 

Πέραν της αργυροχρυσοχοϊας, να δούμε σήμερα και μία νόστιμη τάρτα με τυριά που την προτιμούμε συχνά στο σπίτι μας γιατί μας φέρνει μία ατμόσφαιρα γαλλικού bistrot που τόσο αγαπάμε οικογενειακώς! 

Στη Γαλλία οι τάρτες φυσικά έχουν την τιμητική τους και εμφανίζονται με άπειρους συνδυασμούς, από τους πιο κλασσικούς μέχρι τους περισσότερο ευφάνταστους. Στα γαλλικά εστιατόρια οι τάρτες σερβίρονται με τη συνοδεία μπόλικης πράσινης σαλάτας που τους δίνει την απαραίτητη δροσιά και φυσικά μαζί με ένα ποτήρι κρασί. 

Η δική μου τάρτα τυριού που αποτελεί λατρεία της κόρης μου είναι ιδιαίτερα απλή. Μετά από δοκιμές και συνδυασμούς υλικών νομίζω πως έχω καταφέρει να βρω τον ιδανικό για τα γούστα μας συνδυασμό που την κάνει πολύ τυρένια και νόστιμη, χωρίς να απαιτούνται πολλά υλικά και χρονοβόρες διαδικασίες. Για τη ζύμη εγώ χρησιμοποιώ την γρήγορη ζύμη για τάρτα που έχω δώσει και παλιότερα, μπορείτε όμως φυσικά να χρησιμοποιήσετε όποια ζύμη σας βολεύει ή ακόμα να πάρετε και κάποια έτοιμη (όπως κάνει μία φίλη μου με μεγάλη επιτυχία στο αποτέλεσμα).  

Τα υπόλοιπα υλικά είναι τα ακόλουθα:

200 γρ. τυρί γκούντα ή μοτσαρέλλα κομμένο σε κύβάκια 

200 γρ. τυρί τύπου ρεγκάτο κομμένο σε κυβάκια ή τριμμένο

1 κουτάκι (το μικρό) αδιάλυτο εβαπορέ (και με χαμηλά λιπαρά αν θέλουμε)

1 μικρή κρέμα γάλακτος (και με χαμηλά λιπαρά αν θέλουμε)

2 αυγά

Νιφάδες κρεμμυδιού σε σκόνη (μην το παραλείψετε)

Πάπρικα καπνιστή 

Η ζύμη που χρησιμοποιώ εγώ δεν θέλει ξεχωριστό ψήσιμο. Έτσι λοιπόν όπως είναι στρωμένη στο ταψάκι μας (που εγώ πάντα στρώνω με χαρτί αντικολλητικό για ευκολία), την τρυπάω σε διάφορα σημεία με πιρούνι. Πάνω στη ζύμη τοποθετώ τα κυβάκια του τυριού ομοιόμορφα. Σε ένα μεγάλο μπολ χτυπάω την κρέμα γάλακτος, το αδιάλυτο εβαπορέ και τα αυγά. Αφού ανακατευτούν καλά τα υγρά, προσθέτω τις νιφάδες κρεμμυδιού και την πάπρικα. Περιχύνω ομοιόμορφα την τάρτα και ψήνω στη μεσαία θέση του φούρνου στις αντιστάσεις για 30-40 λεπτά περίπου μέχρι η επιφάνεια να χρυσίσει. 

Η τάρτα αυτή είναι πολύ νόστιμη και κρύα καθώς παραμένει ζουμερή και δεν σκληραίνει.