ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΓΙΟΥΒΕΤΣΙ
Πώς το πάω, πώς το φέρνω το τελευταίο διάστημα όλες μου τις αναρτήσεις τις γράφω με άσχημο καιρό και ελαφρώς γκρινιάρικη διάθεση. Έτσι είμαι και σήμερα (μήπως εξελίσσομαι σε μετενσάρκωση του γκρινιάρη νάνου της Χιονάτης???) αλλά καταβάλλω προσπάθειες να το καταπολεμήσω.
Δύσκολο αποδεικνυέται αυτό στην πράξη, καθώς κινούμαι καθημερινά λόγω της εργασίας μου στο κέντρο της Αθήνας, εκεί που πολύ ταλαιπωρούμαστε εδώ και χρόνια με αυτά που αντικρίζουμε ενώ κάποιοι υπεύθυνοι κάνουν λες και μόλις τώρα ανακάλυψαν το χάλι που επικρατεί! Αυτά που διαδραματίζονται μέσα στα μάτια μας, πριν χρόνια τα βλέπαμε σε ξένες ταινίες και τα θεωρούσαμε υπερβολές, τώρα εμείς που κινούμαστε εδώ κοντεύουμε να πάθουμε ανοσία στους εξαθλιωμένους ναρκομανείς που παίρνουν τη δόση τους κυριολεκτικά στη μέση του δρόμου, τους αγριεμένους παράνομους μετανάστες που σε ληστεύουν με μαχαίρι στη μέση της 3ης Σεπτεμβρίου (συνέβει μέρα-μεσημέρι σε ηλικιωμένο συγγενικό μου πρόσωπο), τις αμέτρητες εκδιδόμενες γυναίκες όλων των φυλών, τους τσαντάκηδες, τις αιματηρές συμπλοκές μπροστά στα μάτια μας και λοιπα άλλα γραφικά. Κάποιοι λοιπόν τώρα ξαφνικά, με αφορμή τον τραγικό θάνατο ενός συμπολίτη μας, "ανακάλυψαν" αυτά που οι υπόλοιποι χρόνια βιώνουμε. Τι να πω, μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας και εμείς δεν αντιδρούμε πια σε τίποτα. Περισσότερο απογοητεύομαι με την αντίδραση (ή μάλλον την απουσία της) όλων μας, παρά με τους υπεύθυνους και τους πολιτικούς, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς είναι δεδομένο ότι εξυπηρετούν κάποια συμφέροντα και άρα έχουν τουλάχιστον μία εξήγηση (έστω και αν αυτή δεν μας αρέσει) για τα κίνητρά τους.
Φτάνει η γκρίνια όμως, ας ασχοληθώ με κάτι πιο χαλαρωτικό! Χθες το απόγευμα έφτιαξα κάτι τέλεια ατομικά μπράουνις, τα οποία θα αναρτήσω προσεχώς και ένα κλασσικό φαγάκι, γιουβέτσι με κοτόπουλο (γιατί δεν είμαστε και ένθερμοι θαυμαστές του κόκκινου κρέατος, το οποίο καταναλώνουμε μόνο μία φορά εβδομαδιαίως). Αυτό το απλό φαγητό δεν παρουσιάζει καμία δυσκολία, ούτε διεκδικεί μαγειρικές "δάφνες" αλλά μια και το έφτιαξα είπα να το γράψω. Μπορούμε φυσικά να χρησιμοποιήσουμε ολόκληρο κοτόπουλο κομμένο σε μερίδες, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση χρησιμοποίησα φιλέτα κοτόπουλου που τα έκοψα σε μέγεθος μπουκιάς. Τα υλικά είναι :
•1 συσκευασία κοτόπουλο φιλέτο κομμένο σε κομμάτια
•1 κύβο βιολογικό ζωμό λαχανικών
•200 γρ. κριθαράκι χοντρό
•1 φλυτζάνι κόκκινο κρασί (ιδανικά μαυροδάφνη)
•1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
•1 καρότο τριμμένα
•2 φλυτζάνια χυμό ντομάτας
•Λίγο ελαιόλαδο
•1/2 φλυτζάνι κίτρινο τυρί τριμμένο
•λίγοι κόκκοι μπαχάρι
•αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Σε μεγάλη κατσαρόλα ροδίζουμε από όλες τις πλευρές το κοτόπουλο με το ελαιόλαδο και όταν πάρει χρώμα σωτάρουμε λίγο και το κρεμμύδι.Μόλις μαλακώσει το κρεμμύδι προσθέτουμε και τα καρότα και ανακατεύουμε για λίγα (2-3) λεπτά. Στη συνέχεια σβήνουμε με το κρασί, προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι, το χυμό ντομάτας, τους κόκκους μπαχάρι, 1 1/2 λίτρο ζεστό νερό και τον κύβο λαχανικών. Βράζουμε το κοτόπουλο για μισή ώρα περίπου και στο τέλος αυτού του χρόνου ανάβουμε το φούρνο να ζεσταθεί. Μόλις περάσει το μισάωρο, τοποθετούμε με προσοχή όλο το περιεχόμενο της κατσαρόλας σε ένα ταψί, προσθέτουμε το κριθαράκι, ανακατεύουμε καλά και βάζουμε το ταψί στο φούρνο για 30 λεπτά ακόμη. Λίγα λεπτά πριν το τέλος του ψησίματος, βγάζουμε το ταψί, πασπαλίζουμε με το τριμμένο τυρί και τοποθετούμε και πάλι στο φούρνο ώστε να ολοκληρωθεί το ψήσιμο.
Δύσκολο αποδεικνυέται αυτό στην πράξη, καθώς κινούμαι καθημερινά λόγω της εργασίας μου στο κέντρο της Αθήνας, εκεί που πολύ ταλαιπωρούμαστε εδώ και χρόνια με αυτά που αντικρίζουμε ενώ κάποιοι υπεύθυνοι κάνουν λες και μόλις τώρα ανακάλυψαν το χάλι που επικρατεί! Αυτά που διαδραματίζονται μέσα στα μάτια μας, πριν χρόνια τα βλέπαμε σε ξένες ταινίες και τα θεωρούσαμε υπερβολές, τώρα εμείς που κινούμαστε εδώ κοντεύουμε να πάθουμε ανοσία στους εξαθλιωμένους ναρκομανείς που παίρνουν τη δόση τους κυριολεκτικά στη μέση του δρόμου, τους αγριεμένους παράνομους μετανάστες που σε ληστεύουν με μαχαίρι στη μέση της 3ης Σεπτεμβρίου (συνέβει μέρα-μεσημέρι σε ηλικιωμένο συγγενικό μου πρόσωπο), τις αμέτρητες εκδιδόμενες γυναίκες όλων των φυλών, τους τσαντάκηδες, τις αιματηρές συμπλοκές μπροστά στα μάτια μας και λοιπα άλλα γραφικά. Κάποιοι λοιπόν τώρα ξαφνικά, με αφορμή τον τραγικό θάνατο ενός συμπολίτη μας, "ανακάλυψαν" αυτά που οι υπόλοιποι χρόνια βιώνουμε. Τι να πω, μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας και εμείς δεν αντιδρούμε πια σε τίποτα. Περισσότερο απογοητεύομαι με την αντίδραση (ή μάλλον την απουσία της) όλων μας, παρά με τους υπεύθυνους και τους πολιτικούς, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς είναι δεδομένο ότι εξυπηρετούν κάποια συμφέροντα και άρα έχουν τουλάχιστον μία εξήγηση (έστω και αν αυτή δεν μας αρέσει) για τα κίνητρά τους.
Φτάνει η γκρίνια όμως, ας ασχοληθώ με κάτι πιο χαλαρωτικό! Χθες το απόγευμα έφτιαξα κάτι τέλεια ατομικά μπράουνις, τα οποία θα αναρτήσω προσεχώς και ένα κλασσικό φαγάκι, γιουβέτσι με κοτόπουλο (γιατί δεν είμαστε και ένθερμοι θαυμαστές του κόκκινου κρέατος, το οποίο καταναλώνουμε μόνο μία φορά εβδομαδιαίως). Αυτό το απλό φαγητό δεν παρουσιάζει καμία δυσκολία, ούτε διεκδικεί μαγειρικές "δάφνες" αλλά μια και το έφτιαξα είπα να το γράψω. Μπορούμε φυσικά να χρησιμοποιήσουμε ολόκληρο κοτόπουλο κομμένο σε μερίδες, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση χρησιμοποίησα φιλέτα κοτόπουλου που τα έκοψα σε μέγεθος μπουκιάς. Τα υλικά είναι :
•1 συσκευασία κοτόπουλο φιλέτο κομμένο σε κομμάτια
•1 κύβο βιολογικό ζωμό λαχανικών
•200 γρ. κριθαράκι χοντρό
•1 φλυτζάνι κόκκινο κρασί (ιδανικά μαυροδάφνη)
•1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
•1 καρότο τριμμένα
•2 φλυτζάνια χυμό ντομάτας
•Λίγο ελαιόλαδο
•1/2 φλυτζάνι κίτρινο τυρί τριμμένο
•λίγοι κόκκοι μπαχάρι
•αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Σε μεγάλη κατσαρόλα ροδίζουμε από όλες τις πλευρές το κοτόπουλο με το ελαιόλαδο και όταν πάρει χρώμα σωτάρουμε λίγο και το κρεμμύδι.Μόλις μαλακώσει το κρεμμύδι προσθέτουμε και τα καρότα και ανακατεύουμε για λίγα (2-3) λεπτά. Στη συνέχεια σβήνουμε με το κρασί, προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι, το χυμό ντομάτας, τους κόκκους μπαχάρι, 1 1/2 λίτρο ζεστό νερό και τον κύβο λαχανικών. Βράζουμε το κοτόπουλο για μισή ώρα περίπου και στο τέλος αυτού του χρόνου ανάβουμε το φούρνο να ζεσταθεί. Μόλις περάσει το μισάωρο, τοποθετούμε με προσοχή όλο το περιεχόμενο της κατσαρόλας σε ένα ταψί, προσθέτουμε το κριθαράκι, ανακατεύουμε καλά και βάζουμε το ταψί στο φούρνο για 30 λεπτά ακόμη. Λίγα λεπτά πριν το τέλος του ψησίματος, βγάζουμε το ταψί, πασπαλίζουμε με το τριμμένο τυρί και τοποθετούμε και πάλι στο φούρνο ώστε να ολοκληρωθεί το ψήσιμο.
Αμαλία κι εγώ μαζί σου σε όσα λες, ταλαιπωρούμε με κάποιο θέμα συνταξιοδότησης του συζύγου από γραφείο σε γραφείο κι όλα αυτά τα "υπέροχα" γραφεία έχουν την έδρα τους στο κέντρο της πόλης με αποτέλεσμα να τρέμω κάθε φορά που βρίσκομαι με μια τεράστια τσάντα στα χέρια (φάκελος δικαιολογητικών) στο κέντρο της πόλης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είναι δυνατόν δηλαδή σε όλες τις πόλεις του κόσμου οι πινακίδες σε οδηγούν στο κέντρο στις αγορές τους κλπ κι εμείς στην ίδια την πατρίδα μας δεν μπορούμε να το πλησιάσουμε λόγω τρόμου!!
Κι εγώ το έχω ρίξει πότε στα φαγητά και πότε στα γλυκά προς εκτόνωση.
Καλό απόγευμα.
Ξανθή σε ένα τέτοιο "υπέροχο" γραφείο εργάζομαι και εγώ, εννοώ ότι ασχολούμαι με αυτό το αντικείμενο που περιγράφεις! Άρα, μπορεί και να έχουμε διασταυρωθεί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμαλία αν είσαι στο ΤΕΒΕ και θέλεις γράψε μου ίσως μπορέσω να λύσω μερικές απορίες μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ.
εγώ ας επικεντρωθώ στο φαγάκι που είναι μούρλια, το έξω το έχω κόψει, μόνο σε απόλυτη ανάγκη κυκλοφορώ, μήπως πρέπει και να οπλοφορώς; μάλλον!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞανθή μου δυστυχώς δεν είμαι στο ΤΕΒΕ, σε άλλο ταμείο είμαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ πάντως, ελπίζω τη Δευτέρα να φτάσω σε κάποιο ικανοποιητικό σημείο και να μην αναγκαστώ να προσφύγω σε νομική πλέον οδό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σ/Κ
Συνονόματη, απορώ πως προλαβαίνεις και φτιάχνεις τόσο ωραία φαγητά παντως! ;) Το καφέ της Αμελί στην πραγματικότητα απ' όσο δοκίμασα είχε μόνο κάτι κρύα χάμπουργκερ! Πιο ωραίο είναι το δικό σου les des moulins, αγαπητή Αμελί!
ΑπάντησηΔιαγραφή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμέλια μάλλον είσαι πολύ καλοπροαίρετη, merci!
ΑπάντησηΔιαγραφή